donderdag, mei 07, 2009
Hoe een feestdag ineens een drama werd
Het drama tijdens Koninginnedag gebeurde voor het oog van de camera’s. Fotografen moesten wegspringen om hun vege lijf te redden. Journalisten krijgen de beelden van rondvliegende mensen niet meer van hun netvlies. Het omschakelen van feest naar drama valt zwaar.
Robin Utrecht hing uit een openstaand luik van de bus om beter foto’s te kunnen maken toen hij kort achter elkaar twee ‘ontploffingen’ hoorde. ‘Het eerste beeld dat nog op mijn netvlies staat, is van mensen die door de lucht vliegen. Als een soort poppen, objecten. Enorm hoog. Misschien wel acht of tien meter. Ik heb er geen woorden voor om dat te beschrijven. Het is een onwerkelijk beeld. Ik word nog emotioneel als ik het vertel.’
Dat beeld laat hem niet los. Vier dagen na het drama heeft Utrecht voor het eerst een beetje fatsoenlijk geslapen. ‘Ik heb wel vaker erge dingen gefotografeerd, de dode Pim Fortuyn, de gevolgen van de tsunami in Thailand, maar dit is anders. Fortuyn en Thailand waren erg, maar daar kon je je op voorbereiden. Dit ging zo onverwacht. Het was een perfecte dag. Tot dat ene moment. Dat beeld van die rondvliegende mensen blijft op mijn netvlies staan. Ik heb niet alles ingeleverd. Sommige dingen wil je niet laten zien.’
Lees meer in De Journalist.
Robin Utrecht hing uit een openstaand luik van de bus om beter foto’s te kunnen maken toen hij kort achter elkaar twee ‘ontploffingen’ hoorde. ‘Het eerste beeld dat nog op mijn netvlies staat, is van mensen die door de lucht vliegen. Als een soort poppen, objecten. Enorm hoog. Misschien wel acht of tien meter. Ik heb er geen woorden voor om dat te beschrijven. Het is een onwerkelijk beeld. Ik word nog emotioneel als ik het vertel.’
Dat beeld laat hem niet los. Vier dagen na het drama heeft Utrecht voor het eerst een beetje fatsoenlijk geslapen. ‘Ik heb wel vaker erge dingen gefotografeerd, de dode Pim Fortuyn, de gevolgen van de tsunami in Thailand, maar dit is anders. Fortuyn en Thailand waren erg, maar daar kon je je op voorbereiden. Dit ging zo onverwacht. Het was een perfecte dag. Tot dat ene moment. Dat beeld van die rondvliegende mensen blijft op mijn netvlies staan. Ik heb niet alles ingeleverd. Sommige dingen wil je niet laten zien.’
Lees meer in De Journalist.
# posted by Jan-Edward : 15:59
woensdag, mei 06, 2009
Anthony Suau - Visual Nomad
Filmed only a week before leaving for Amsterdam to receive the 2008 World Photo Press Award, Leica joined photojournalist Anthony Suau as he used his camera on assignment in Spanish Harlem to document the Feed the Children Drive in his ongoing coverage and interest of the economic crisis. As he traveled to Wall Street to discuss this major achievement in photojournalism, Leica had the opportunity to hear about his recent travels, how he captured the award winning photo and the other images in the series on the economic and foreclosure crisis in the U.S.
PS Waarom blijven veel mensen volhouden dat Suau digitaal fotografeert? Ik zie toch duidelijk een analoge Leica M met 28mm objectief.
Je hoort ook zo vaak zoveel nitwits zeggen: "Filmpjes zijn ouderwets, zwart-wit is ouderwets." Wat een geklets.
# posted by Jan-Edward : 17:30
Oude filmpjes over World Press Photo
World Press Photo is de jaarlijkse tentoonstelling van de beste persfoto`s van het voorafgaande jaar. Beeld en Geluid neemt u mee terug in de tijd met een keur aan filmpjes over eerdere World Press Photo-tentoonstellingen.
# posted by Jan-Edward : 11:10
Smoke - Auggie's photo collection
# posted by Jan-Edward : 10:15
dinsdag, mei 05, 2009
Gruwelijke beelden in de krant: hoe zinvol is dat?
Bij het kiezen van foto’s uit Apeldoorn stelde Trouw zich terughoudend op. Andere kranten niet. Hoe kwamen hun keuzes tot stand?
Lees erover in Trouw van vandaag.
Tsja. Elke keer als er dicht bij huis iets gruwelijks gebeurt gaan lezers klagen dat ze dat niet in hun krant willen zien. Maar als je het niet wilt zien, waarom wil je er dan wel over lezen? Is een verhaal met gruwelijke details soms minder schokkend? Waarom willen veel mensen liever een schizofrene krant op de deurmat, die Nederland beschrijft en afbeeldt als een niets-aan-de-hand-land met bloemetjes en bijtjes, maar het buitenland daarentegen in woord en beeld neerzet als een boze buitenwereld met veel geweld?
De wereld verandert nu eenmaal niet dramatisch van karakter bij onze landsgrenzen. Gruweldaden en bloedige aanslagen zijn niet "onnederlands". Kranten die doen alsof ze dat wel zijn vertellen sprookjes voor het slapengaan, als een fabeltjeskrant die vanuit het gezellige praathuis, onder het genot van beukenootjes en grenadine, de lezertjes voorhoudt dat nare gebeurtenissen alleen in het Enge Bos gebeuren. "Oogjes dicht en snaveltjes toe. Slaap lekker!"
Lees erover in Trouw van vandaag.
Tsja. Elke keer als er dicht bij huis iets gruwelijks gebeurt gaan lezers klagen dat ze dat niet in hun krant willen zien. Maar als je het niet wilt zien, waarom wil je er dan wel over lezen? Is een verhaal met gruwelijke details soms minder schokkend? Waarom willen veel mensen liever een schizofrene krant op de deurmat, die Nederland beschrijft en afbeeldt als een niets-aan-de-hand-land met bloemetjes en bijtjes, maar het buitenland daarentegen in woord en beeld neerzet als een boze buitenwereld met veel geweld?
De wereld verandert nu eenmaal niet dramatisch van karakter bij onze landsgrenzen. Gruweldaden en bloedige aanslagen zijn niet "onnederlands". Kranten die doen alsof ze dat wel zijn vertellen sprookjes voor het slapengaan, als een fabeltjeskrant die vanuit het gezellige praathuis, onder het genot van beukenootjes en grenadine, de lezertjes voorhoudt dat nare gebeurtenissen alleen in het Enge Bos gebeuren. "Oogjes dicht en snaveltjes toe. Slaap lekker!"
# posted by Jan-Edward : 04:19
maandag, mei 04, 2009
Participants selected for Joop Swart Masterclass 2009
Twelve young photographers have been selected to come together with a group of masters for the 16th annual World Press Photo Joop Swart Masterclass to be held from 30 October to 5 November 2009 in Foam_Fotografiemuseum, Amsterdam.
The 12 participants were selected among 179 candidates who had been nominated to submit their portfolios. During the masterclass meeting in November, the participant photographers will interact with six prominent experts, discussing technical, journalistic and ethical aspects of their work.
The following 12 photographers were selected to participate in the masterclass 2009:
• Kathryn Cook, USA
• Matt Eich, USA
• Simona Ghizzoni, Italy
• Sohrab Hura, India
• Benedicte Kurzen, France
• Don McNeill Healy, Ireland
• Mads Nissen, Denmark
• Kosuke Okahara, Japan
• Gihan Tubbeh, Peru
• Ali Akbar Shirjian, Iran
• Dirk-Jan Visser, The Netherlands
• Alvaro Ybarra Zavala, Spain
The 12 participants were selected among 179 candidates who had been nominated to submit their portfolios. During the masterclass meeting in November, the participant photographers will interact with six prominent experts, discussing technical, journalistic and ethical aspects of their work.
The following 12 photographers were selected to participate in the masterclass 2009:
• Kathryn Cook, USA
• Matt Eich, USA
• Simona Ghizzoni, Italy
• Sohrab Hura, India
• Benedicte Kurzen, France
• Don McNeill Healy, Ireland
• Mads Nissen, Denmark
• Kosuke Okahara, Japan
• Gihan Tubbeh, Peru
• Ali Akbar Shirjian, Iran
• Dirk-Jan Visser, The Netherlands
• Alvaro Ybarra Zavala, Spain
# posted by Jan-Edward : 15:56
zondag, mei 03, 2009
Don McCullin: My family values
Veteraan-fotojournalist Don McCullin vertelt in The Guardian over zijn bewogen familiegeschiedenis:
I was married to my first wife, Christine, for 22 years, but I betrayed her. It was the single most shameful thing I've done in my life. She suffered before this by my comings and goings - I was always waving goodbye and heading for a war. Living in danger, it was easy to take liberties and allow that to take priority over one's family, which was totally wrong.
I was married to my first wife, Christine, for 22 years, but I betrayed her. It was the single most shameful thing I've done in my life. She suffered before this by my comings and goings - I was always waving goodbye and heading for a war. Living in danger, it was easy to take liberties and allow that to take priority over one's family, which was totally wrong.
# posted by Jan-Edward : 22:53
|